Skierowanie na leczenie w uzdrowisku wystawia na odpowiednim druku lekarz tzw. ubezpieczenia zdrowotnego, a więc taki, który podpisał umowę z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia.Może być to więc lekarz rodzinny, pierwszego kontaktu czy specjalista w szpitalu. NFZ nie zrefunduje nam kosztów pobytu w sanatorium, do którego pojedziemy na podstawie wniosku z prywatnego gabinetu lekarskiego.
Kierując pacjenta do uzdrowiska lekarz uwzględnia jego stan zdrowia i wyniki ostatnich badań. Do wniosku dołącza kartę informacyjną z danymi o przebiegu choroby. Sprawą oczywistą jest, że przyszły kuracjusz musi mieć aktualne ubezpieczenie zdrowotne.
Fundusz zatwierdza i kieruje
Skierowanie od lekarza musi następnie trafić do wojewódzkiego oddziału NFZ. Tam lekarz balneolog sprawdza zasadność skierowania i je akceptuje lub prosi lekarza kierującego o uzupełnienie danych (może wnioskować o skierowanie pacjenta na dodatkowe badania). NFZ musi rozpatrzyć skierowanie w ciągu 30 dni od daty wpłynięcia.
Wraz z akceptacją skierowania fundusz musi wskazać miejsce (ale nie konkretną miejscowość, tylko np. czy ma to być teren morski lub górski) oraz termin leczenia uzdrowiskowego. Jeżeli jednak stan zdrowia pacjenta uległ pogorszeniu i wyjazd do uzdrowiska powinien zostać przyspieszony, o zmianie terminu decyduje lekarz specjalista, oceniając ponownie skierowanie.
Gdy specjalista z NFZ nie zaaprobuje skierowania, zostaje ono zwracane kierującemu lekarzowi wraz z podaniem przyczyny. Pacjent nie może się odwołać od tej decyzji.
Może się zdarzyć, że z różnych przyczyn (wypadek losowy, nagła choroba itp.) będziemy musieli zrezygnować z wyjazdu do uzdrowiska. Informujemy wówczas o tym jak najszybciej fundusz, który wyznacza nowy termin wyjazdu. Gdy NFZ stwierdzi, że rezygnacja z wyjazdu nie była uzasadniona, musimy się starać o nowe skierowanie. Okres oczekiwania na leczenie sanatoryjne wynosi ok. 18 miesięcy, leczenie w szpitalu uzdrowiskowym – ok. 6 miesięcy, a na leczenie ambulatoryjne – ok. 14 dni.
Można też ambulatoryjnie
Kuracja uzdrowiskowa może mieć trzy formy: pobyt w sanatorium, szpitalu uzdrowiskowym lub ambulatoryjną. Do sanatorium jedziemy w ramach urlopu. Fundusz pokrywa koszty opieki lekarskiej i trzech rodzajów zabiegów (za dodatkowe płacimy sami). Kuracjusz jest obciążony kosztami dojazdu do sanatorium oraz częściową odpłatnością za zakwaterowanie i wyżywienie. Są one zróżnicowane w zależności od standardu pokoju w sanatorium. Przeciętnie to 10-30 zł za dobę.
Sanatorium dla dzieci
Dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym od 3 do 6 lat mogą być kierowane na pobyt sanatoryjny bez opiekuna lub z opiekunem. Opiekun ponosi koszty pobytu w sanatorium. Dzieci uczące się w szkole podstawowej i gimnazjum są kierowane do sanatorium przez cały rok, natomiast uczniowie szkół ponadgimnazajalnych kierowani są do sanatorium w czasie wakacji.
Z kolei leczenie w szpitalu uzdrowiskowym jest bezpłatne i odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego, na podstawie skierowania wydanego przez szpital. NFZ pokrywa całość kosztów leczenia, zakwaterowania i wyżywienia.
Leczenie ambulatoryjne polega na korzystaniu ze świadczeń przychodni uzdrowiskowej. Opieka medyczna i zabiegi są sfinansowane przez fundusz (trzy zabiegi dzienne w ciągu turnusu). Pacjent we własnym zakresie organizuje zakwaterowanie i wyżywienie, pokrywając w całości jego koszty.
Możemy też pojechać "do wód" na zasadach czysto komercyjnych, płacąc za wszystko z własnej kieszeni. Sami wybieramy wówczas miejscowość uzdrowiskową, sanatorium, standard pokoju i czas pobytu. W zależności od uzdrowiska i warunków, koszt tzw. osobodnia wynosi 80-200 zł (w tej cenie są wliczone z reguły dwa-trzy zabiegi dziennie).
swiat-zdrowia.pl
