Strona domowa > Artykuly > Co to jest chwiejna cukrzyca?

Co to jest chwiejna cukrzyca?

Poleć artykuł

Chwiejna cukrzyca, zwana także labilną, jest terminem opisującym niewyrównaną cukrzycę typu 1. Osoby z chwiejną cukrzycą często doświadczają dużych wahań poziomu cukru we krwi. Powoduje to hipoglikemię (niski poziom cukru) lub hiperglikemię (wysoki poziom cukru), które są częstsze i czasami naprawdę skrajne.


 

Inne uwarunkowania powiązane z chwiejną cukrzycą

Chwiejna cukrzyca może być spowodowana problemami przewodu pokarmowego, w tym opóźnionym opróżnianiem żołądka (gastropareza), interakcją z lekami, problemami z wchłanianiem insuliny lub niewłaściwym działaniem hormonów.

Osoby, które mają ostre hipoglikemie, mogą także odczuwać problemy z tarczycą (niedoczynność tarczycy) oraz nadnerczami (niewydolność). Leczenie tych schorzeń często prowadzi do rozchwiania cukrzycy.

Gastropareza może wpłynąć na względne tempo absorpcji pożywienia, glukozy oraz insuliny do krwioobiegu.

Problem może być skutkiem ubocznym zniszczenia nerwów, które kontrolują organy wewnętrzne. Jest to schorzenie, które czasami występuje u cukrzyków. Leki takie jak Reglan (międzynarodowa nazwa: metoclopramide) pomagają w bardziej prawidłowym opróżnianiu żołądka. Badania jednak pokazują, że leczenie gastroparezy nie prowadzi do poprawy ogólnej kontroli cukrzycy ani współistniejących komplikacji.

Problemy psychologiczne, w tym depresja oraz stres, są równie często powiązane z chwiejną cukrzycą.

Różnica między chwiejną a wyrównaną cukrzycą

Poziomy cukru we krwi osób z cukrzycą wyrównaną mogą się wahać od czasu do czasu. Wahania te jednak nie są częste i – w przeciwieństwie do cukrzycy chwiejnej – nie mają wpływu na to, jak dana osoba radzi sobie z czynnościami dnia codziennego.

Chwiejna cukrzyca a życie rodzinne

Osoba z chwiejną cukrzycą jest często hospitalizowana, bierze zwolnienia w pracy i często walczy z problemami natury psychologicznej. Wszystkie z tych czynników nakładają dodatkowy emocjonalny oraz finansowy stres na członków rodziny.

Jak często występuje chwiejna cukrzyca?

Chwiejna cukrzyca jest stosunkowo rzadka. Mniej niż 1% pacjentów cierpiących na cukrzycę insulinozależną doświadcza cukrzycy chwiejnej. Jednak ci, którzy jej doświadczają, często mają problemy zdrowotne i często przyjmowani są do szpitala. Ogólnie rzecz biorąc u 3 na 1000 (0,3%) osób z cukrzycą typu 1 rozwinie się chwiejna cukrzyca.

U kogo może wystąpić chwiejna cukrzyca i dlaczego?

Osoby z problemami natury psychologicznej, takimi jak stres oraz depresja, są najbardziej narażone na chwiejną cukrzycę. W niektórych przypadkach problemy psychologiczne mogą doprowadzić do tego, że chory będzie lekceważył samokontrolę cukrzycy. Na przykład może przestać przestrzegać zdrowej diety albo zaniedbać pomiary cukru we krwi. Gdy kontrola glikemii schodzi na boczny plan, brak równowagi metabolicznej dodatkowo komplikuje i często pogarsza problemy psychologiczne, które kryją się pod tym wszystkim, a to powoduje błędne koło chwiejnej cukrzycy.

Jedno niewielkie badanie udokumentowało fakt, że ludzie z chwiejną cukrzycą mają większą reakcję hormonalną na stres niż ci, u których cukrzyca jest wyrównana. To powiązanie psychologiczno-hormonalne może wpływać na rozwój chwiejnej cukrzycy.

Chwiejna cukrzyca częściej występuje u młodych kobiet, przy czym kobiety z nadwagą są bardziej na nią narażone. Większość osób z taką cukrzycą to ludzie pomiędzy 15-tym a 30-tym okiem życia.

Postępowanie w przypadku chwiejnej cukrzycy

Rozpoznanie oraz leczenie problemów leżących u podstaw – czy są one fizjologiczne, czy psychologiczne – to klucz przy terapii chwiejnej cukrzycy. Badania krwi mogą być pomocne przy określeniu powodu chwiejności poziomu cukru. Jeżeli glukoza we krwi odpowiada normalnie na leki przeciwcukrzycowe w środowisku nadzorowanym (np. jako pacjent w szpitalu), oznacza to, że należy szukać przyczyn środowiskowych, psychologicznych lub związanych z zachowaniem (behawioralnych).

Tak jak może istnieć fizjologiczne wyjaśnienie chwiejnej cukrzycy, tak istnieje tylko jedno potencjalne wyjaśnienie powodów środowiskowych i behawioralnych, a zdiagnozowanie psychologicznego powodu chwiejnej cukrzycy często jest długim i trudnym procesem.

Jeśli powód zostaje określony jako psychologiczny, leczenie może wymagać poszukania i próby zmniejszenia stresu, w jakim znalazła się dana osoba.

Pomocna bywa konsultacja z profesjonalnym psychologiem, który oceni i podejmie się terapii takiego pacjenta. Psychoterapia okazała się być bardzo skuteczna w leczeniu chwiejnej cukrzycy.

Pacjenci cierpiący na chwiejną cukrzycę mogą czasami wymagać przeniesienia do innego oddziału leczenia cukrzycy, aby zupełnie od nowa rozpocząć radzenie sobie z chorobą. Przejście do specjalistycznego centrum leczenia cukrzycy może pomóc przełamać błędne koło chwiejnej cukrzycy.

Leczenie chwiejnej cukrzycy wymaga czasami przedłużonego pobytu w szpitalu (nawet do kilku tygodni) z intensywną kontrolą spożywanych posiłków, dawek insuliny oraz ciągłymi pomiarami cukru we krwi.

Osoby, u których głównym powodem chwiejnej cukrzycy są czynniki fizyczne raczej niż psychologiczne, aby precyzyjniej kontrolować poziomy cukru we krwi, mogą skorzystać z terapii za pomocą pompy insulinowej.

Wybrani pacjenci, u których występuje chwiejna cukrzyca o dużym nasileniu mogą rozważać transplantację wysepek Langerhansa lub transplantację trzustki. Mimo obietnic, transplantacje pozostają stosunkowo nową formą terapii i niosą za sobą znaczne ryzyko, w tym to wynikające z przyjmowania leków immunosupresyjnych, które zapobiegają odrzuceniu przeszczepu. I dlatego tylko osoby, które wyczerpały już wszystkie inne możliwości wyrównania poziomów cukru powinny zastanowić się nad transplantacją.

Najważniejszym elementem leczenia chwiejnej cukrzycy jest ścisła kontrola pacjenta pod okiem specjalistów, którzy są w stanie leczyć powody, które ją wywołują i którzy zapewnią pacjentowi właściwą edukację i pomoże w zrozumieniu problemu oraz wesprze tak pacjenta jak i jego rodzinę w skutecznym radzeniu sobie z cukrzycą.

Źródło: diabetes.about.com, zdjęcia: stock.xchng, tłumaczenie: Monika Szurdyga

Artykuł ten został napisany przez Heather M. Ross – amerykańską pielęgniarkę i autorkę wielu publikacji na temat zdrowia, szczególnie chorób serca. Przykro stwierdzić, ale w Polsce problem chwiejnej cukrzycy nie jest traktowany poważnie. Nie ma programów jej leczenia. Pacjenci z tym problemem zostawieni są sami sobie i sami muszą szukać pomocy, szczególnie jeśli mieszkają w małych miastach lub na wsi. Brakuje lekarzy takich jak dr Wiedermann z Gliwic czy psychologów jak Magda Chomka, którzy wiedzą jak pomóc w szczególnie trudnych przypadkach.
za:.pompiarze.pl/Monika Szurdyga

 

 

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.