Strona domowa > Aktualności > Najczęstsze powikłania cukrzycy

Najczęstsze powikłania cukrzycy

Cukrzyca to choroba, która może wpływać na to, jak pracuje cały organizm. Jeśli chory nie stosuje się do zaleceń lekarza, jest źle prowadzony lub nie leczy się wcale musi się liczyć z poważnymi powikłaniami cukrzycy. Jakie powikłania u osób z cukrzycą pojawiają się najczęściej?

Nieleczona cukrzyca może wywołać u chorego niebezpieczne powikłania, dlatego stosowanie się zaleceń lekarza, włączenie odpowiedniej diety i stałe obserwacje reakcji organizmu są tak ważne.

Śpiączka cukrzycowa (kwasica ketonowa)

Kwasica ketonowa charakteryzuje się podwyższonym stężeniem tzw. ciał ketonowych we krwi. Ich stężenie rośnie gdy w organizmie brakuje insuliny. Organizm, który nie dostaje sygnału, że może przełożyć glukozę na energię, zaczyna ją czerpać z tzw. alternatywnych źródeł, czyli tłuszczów. W procesie ich rozkładu powstają ciała ketonowe. Kiedy jest ich za dużo w najlepszych wypadku, dochodzi wtedy do kwasicy ketonowej, w najgorszym – do śpiączki. Obie sytuacje zagrażają życiu, dlatego trzeba jak najszybciej udać się do lekarza.

Cukrzyca: problem narodowy, a wiemy o niej tak niewiele.

Jak ją rozpoznać? Chorzy, u których rozwija się kwasica ketonowa odczuwają bardzo duże pragnienie, częściej też muszą korzystać z toalety. Mimo że pacjenci piją więcej są odwodnieni, a to skutkuje zmęczeniem, sennością i bólami głowy. Skóra staje się sucha i szorstka. Następnie mogą pojawić się mdłości, wymioty, ból brzucha. Jednymi z bardziej charakterystycznych objawów kwasicy ketonowej są duszność oraz nieprzyjemny zapach acetonu z ust. Jeżeli kwasica będzie postępować, chory może stracić świadomość i zapaść w tzw. śpiączkę cukrzycową. Trzeba pamiętać, że schorzenie może rozwijać się gwałtownie lub stopniowo. Nie ma też znaczenia wiek ani stopień rozwoju choroby. Nieleczona kwasica ketonowa może prowadzić nawet do śmierci.

Neuropatia cukrzycowa

Neuropatia cukrzycowa to uszkodzenie, a w konsekwencji zanik neuronów spowodowany zbyt wysokim stężeniem glukozy we krwi, czyli hiperglikemią. Tego typu zmiany nasilają się u osób, u których wystąpiły pierwsze zmiany miażdżycowe w małych naczyniach odżywiających nerwy. Objawy neuropatii cukrzycowej zależą przede wszystkim od obszaru, w którym doszło do uszkodzeń, a te najczęściej pojawiają się w obrębie dłoni i stóp. Niekiedy, ale zdarza się to sporadycznie, zmiany dotyczą mięśnia sercowego, układu pokarmowego czy rozrodczego. Jeśli uszkodzone zostały nerwy w kończynach, w pierwszej kolejności pojawiają się mrowienie i drętwienie. Później dochodzi do tego osłabienie mięśni i bolesne skurcze. Jeśli chory w porę nie zareaguje i nie zgłosi do lekarza może całkowicie stracić czucie w kończynach.

Jeśli neuropatia obejmie mięsień u diabetyka pojawią się wahania ciśnienia (będzie szybko spadało, zwłaszcza w pozycji stojącej), omdlenia i zaburzenia rytmu pracy serca. Uszkodzenie komórek nerwowych układu pokarmowego sprzyja zaparciom, dodatkowo chory traci smak i nadmiernie się poci. Poza tym mogą pojawić się zaburzenia smaku, wydzielania potu.

Nieprawidłowo działające neurony w obrębie układu rozrodczego, przede wszystkim męskiego, prowadzi do problemów z erekcją. Szacuje się, że takie problemy może mieć nawet połowa mężczyzn, która choruje na cukrzycę. Na szczęście, w porę rozpoznane zaburzenia można wyrównać kontrolując poziom glukozy i dbając o to, aby nie pojawiały się wahania w jej stężeniu.

Nefropatia cukrzycowa

Nefropatia cukrzycowa, czyli uszkodzenie kłębuszków nerkowych pojawia się u 10-15 proc. wszystkich chorych. Jeśli wysoki poziom glukozy we krwi utrzymuje się przez dłuższy czas może dojść do uszkodzenia kłębuszków nerkowych. W konsekwencji nerki przestaną spełniać swoje funkcje i do moczu zacznie przedostawać się białko (przede wszystkim albuminy), którego w ogóle nie powinno tam być.

W przypadku cukrzycy typu 1 badanie w kierunku mikroalbuminurii należy wykonywać raz na pięć lat, od chwili postawienia diagnozy. Pacjencji z cukrzycą typu 2, u których nefropatia cukrzycowa pojawia się znacznie częściej, podobne testy powinni powtarzać raz w roku. Każdy chory musi mieć świadomość, że zaniedbanie może doprowadzić do niewydolności nerek i konieczności wprowadzenia dializ. Regularne pomiary glukozy we krwi to najlepszy sposób, aby uniknąć problemów z nerkami.

Retinopatia cukrzycowa

Mało, który pacjent zdaje sobie sprawę, że cukrzyca – zwłaszcza nieleczona – może doprowadzić do poważnych problemów ze wzrokiem. Niekontrolowanie poziomu cukru we krwi może uszkodzić nerwy kierujące ruchami gałki ocznej, a to prosta droga do zeza, podwójnego widzenia czy po prostu bólu oczu. U chorych na cukrzycę znacznie częściej rozwija się jaskra. Jednak najczęstszym powikłaniem, ze strony narządu wzroku, które pojawia się u osób chorujących na cukrzycę jest retinopatia cukrzycowa.

Zbyt wysoki poziom cukru uszkadza naczynia krwionośne w oku, co prowadzi do zmian w obrębie siatkówki. Statystki pokazują, że dotyka ona 98 proc. osób z cukrzycą typu 1 i ok. 5 z cukrzycy typu 2 już. Dlatego tak ważne jest, aby każdy diabetyk raz w roku odwiedzał lekarza okulistę i wykonał badanie dna oka.

Stopa cukrzycowa

Stopa cukrzycowa pojawia się z dwóch powodów – neuropatii, czyli uszkodzenia nerwów, oraz zmian naczyniowych. Uszkodzenie komórek nerwowych prowadzi do zaniku mięśni w obrębie stopy. Wraz z postępem choroby pacjent zaczyna tracić czucie, przestaje odczuwać ból i dotyk. Zmiany miażdżycowe sprawiają, że do stopy nie dociera wystarczająca ilość krwi. W ten sposób dochodzi do obumierania tkanek oraz miejscowej osteoporozy. Niekiedy dochodzi do zapalenia kości, złamań czy zwichnięć stawów. U tych pacjentów, u których zmiany są bardzo duże, konieczna może być amputacja. Zabieg może być potrzebny także wtedy, gdy pozbawiony czucia w stopie pacjent nie zauważy zranienia.

Przy cukrzycy nawet drobne rany długo się goją, do tego stanowią otwarta furtkę dla bakterii. Konsekwencje takiego zakażenia mogą być bardzo niebezpieczne. Dlatego też diabetycy powinni bardzo uważnie oglądać swoje stopy.
Zmiany w dużych naczyniach krwionośnych

Cukrzyca uszkadza nie tylko małe, ale i duże naczynia krwionośne. Może przyczynić się do szybszego rozwoju zmian miażdżycowych, a stąd już prosta droga do choroby niedokrwiennej serca. Wówczas ryzyko wystąpienia zawału serca jest bardzo duże. U chorych na cukrzycę udar rozwija się 2- 3-krotnie częściej niż u zdrowej osoby. Nieleczona lub źle kontrolowana cukrzyca bardzo często zaostrza przebieg nadciśnienia tętniczego. Współistnienie obu tych zaburzeń powoduje szybszy rozwój powikłań hiperglikemii.
gazeta.pl

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.