Strona domowa > Porady > Nastolatek z cukrzycą

Nastolatek z cukrzycą

Poleć artykuł
Okres dojrzewania to czas buntu i zmian; sprawdzania barier i ograniczeń, czas podejmowania różnorodnych decyzji, okres popełniania błędów, sprzeciwu wobec praw uznawanych przez dorosłych – to okres niepoprawnego optymizmu, a także podejmowania ryzyka i nowych wyzwań oraz radości życia.

Nastolatek:
• Może czuć się zagubiony między własnymi namiętnościami, presją ze strony grupy rówieśników i oczekiwaniami rodziców.
• Jest bardzo skrępowany z powodu zmian zachodzących w jego organizmie, związanych z dojrzewaniem fizycznym i psychicznym.
• Zależy mu na tym, co posiada, ceni popularność i pozycję społeczną.
• Zakochuje się rówieśnikach.
• Denerwuje się powodu ingerencji rodziców w jego własne
sprawy.
• Może być markotny i nerwowy.
• Zaczyna wyciągać wnioski i postrzegać świąt z różnych punktów widzenia.
• Zaczyna radzić sobie z trudniejszymi problemami.
• Szuka bliskich przyjaciół w celu potwierdzenia własnej wartości, staje się bardziej towarzyski

Jeśli u 13-17-latka rozpoznano cukrzycę
• Narasta w nim złość, gdyż z powodu cukrzycy nie może postępować podobnie jak jego rówieśnicy np. jeść to, na co ma ochotę wtedy gdy tylko o tym pomyśli; wracać późno do domu.
• Może być mu trudno pogodzić kontrolę leczenia cukrzycy i chęć dor6wnania przyjaciołom w jedzeniu, piciu i spotkaniach towarzyskich.
• Może nie być zainteresowany dobrym leczeniem cukrzycy, które go zbyt ogranicza i uniemożliwia wykonywanie rzeczy, które są dla niego bardziej interesujące.
• Duże znaczenie mają popęd płciowy, potrzeba akceptacji i bycia postrzeganym jako atrakcyjna osoba. Tymczasem cukrzyca jest odbierana jako wyraźna przeszkoda w nawiązywaniu przyjaźni.
• Może dojść do wniosku, ze jego plany życiowe nie mogą być realizowane przez osobę cukrzycą.
LUB
• Może doskonale radzie sobie z problemami okresu dojrzewania oraz leczeniem cukrzycy.
Okres dojrzewania
• Nastolatki stopniowo stają się coraz bardziej samodzielne w leczeniu swojej cukrzycy. Potrzebują jednak bardzo Twojego wsparcia, zachęty, a czasem i rady. Pomocne może być również dodatkowe szkolenie cukrzycowe w Poradni.
• Ty i Twoje dziecko możecie być sfrustrowani i rozdrażnieni, gdy mimo dużych starań – zmiennego dawkowania insuliny, kontroli wysiłku fizycznego i żywienia – nie możecie uzyskać dobrych wyników leczenia cukrzycy. Stężenia glukozy we krwi mogą zmieniać się ze względu na różną aktywność fizyczną, zmienną dietę stres, powtarzające się infekcje, zróżnicowane tempo wzrostu i rozwoju, zmiany hormonalne, problemy psychologiczne lub trudności w dostosowaniu sposobu leczenia do trybu życia nastolatka.
• Prawidłowe leczenie cukrzycy jest czasami trudne, gdyż konieczność przestrzegania zasad postępowania w chorobie może zakłócać dotychczasowy tryb życia nastolatka. Mimo chęci postępowania zgodnie z własnymi oczekiwaniami, trzeba pogodzie się koniecznością stałego nadzoru ze strony rodzic6w oraz z ograniczeniem spontanicznego działania.
• Lęk przed niedocukrzeniem i koniecznością reagowania w przypadku wystąpienia objawów hipoglikemii w obecności rówieśników może doprowadzić do tego, ze nastolatek będzie starał się mieć zwykle podwyższone stężenia glukozy we krwi.
• Aktywność fizyczna w tym okresie życia jest zmienna, a stężenia glukozy we krwi są tego dobrym odzwierciedleniem. Dziewczęta wydają się być spowolniale, natomiast chłopcy zbyt ruchliwi.
• Nastolatki chętniej stosują metodę wielokrotnych wstrzyknięć insuliny (zintensyfikowaną konwencjonalną insulinoterapię), gdyż zdają sobie sprawę że dzięki takiemu leczeniu zyskają większą swobodę w życiu. Mogą zacząć stosować peny do wstrzykiwania insuliny, dzięki którym życie staje się łatwiejsze.
• Wypróbowywanie nowych rozwiązań jest częścią życia w tej grupie wiekowej – to bardzo ważne, aby Twój nastolatek rozumiał działanie narkotyków i alkoholu, i ich możliwego wpływu na leczenie cukrzycy.
• Ważne jest, aby nastolatki miały regularnie wykonywane badania oceniające występowanie p6tnych powikłań choroby – badania dna oczu, czynności nerek i nerwów. Takie badania powinny być wykonywane co najmniej raz w roku. To trochę tak, jak ocena ruchu pojazdów na skrzyżowaniu – jeżeli coś się zbliża, możesz postąpić tak, aby się nie zderzyć – ale najpierw musisz popatrzeć!
• Nastolatki co najmniej raz w roku powinny być ponownie szkolone w zasadach leczenia cukrzycy. Szkolenie powinno zachęcać do zrozumienia roli dobrej kontroli stężenia glukozy we krwi i pomóc w wypracowaniu właściwych zasad postępowania podczas spotkań towarzyskich, w szkole i podczas wysiłku fizycznego. Czasem będziesz musiał nakłonić nastolatka do udziału w szkoleniu. Czasami pomaga propozycja udziału w zajęciach szkoleniowych wraz z dziewczyną lub chłopakiem Nastolatki zwykle bardziej słuchają innych niż Ciebie!
Będziesz prawdopodobnie musiał uzgadniać terminy wizyt kontrolnych w Poradni Cukrzycowej i przypominać swojemu nastolatkowi, aby na nie chodził.
• Służ zawsze radą i pomocą w sytuacji gdy Twoje dziecko tego potrzebuje.

Radzenie sobie z dnia na dzień
Rzeczą trudną dla każdego z rodziców jest pozwalanie dziecku na pozostawanie poza domem. Gdy Twoje dziecko ma cukrzycę staje sito jeszcze trudniejsze. Nie jest łatwo pozwalać wychodzić z domu i zachęcać do niezależności. Tymczasem twoja troska może być postrzegana przez nastolatka jako brak zaufania.
Zmiany w leczeniu cukrzycy powinny zostać omówione z nasto-latkiem. Jest to dla niego czas pełen obaw. Chce być niezależny, a z drugiej strony nie chce być osamotniony lub ignorowany. Znalezienie równowagi między koniecznym nadzorem a pozwalaniem dziecku na pozostawanie poza domem jest prawdziwym wyzwaniem dla każdego z rodziców!!
Oto kilka wskazówek:
• Negocjuj. Dla nastolatka jest bardzo ważne, by nauczyć się jak postępować z innymi ludźmi. Twoja troska może być postrzegana jako gderanie i wywoływać złość i oburzenie. Mimo to, przypominaj nastolatkowi, że twoje zainteresowanie wynika
• Rozmawiaj z dzieckiem. Czasami może być to trudne… Nastolatek musi się nauczyć, jak rozwiązywać problemy, a później nawet jak podejmować decyzje. Nastolatek nie zawsze będzie postępował zgodnie z twoimi oczekiwaniami, staraj się jednak zawsze z nim przedyskutować niejasne sytuacje.
• Pytaj się czy i jak możesz pomóc. Nastolatek może cię poprosić o pomoc w dawkowaniu insuliny lub oznaczenie stężenia glukozy we krwi. Gdy raz zobaczy, że mu pomagasz, a nie przeszkadzasz, będzie chętniej reagować.
• Chwal. Gdy wyniki leczenia cukrzycy są zadowalające, pochwal nastolatka za sposób leczenia oraz poczucie odpowiedzialności. Czasami trudno jest uzyskać dobre wyniki kontroli leczenia choroby mimo dużych wysiłków ze wszystkich stron, a przyznanie się do tego jest bardzo ważne. Przypominaj mu, ze rzeczą zrozumiałą jest, ze ceną za uzyskanie większej wolności jest stopniowe przejmowanie na siebie coraz większej odpowiedzialności.
• Staraj się zrozumieć. np. frustrację Twojego nastolatka, gdy leczenie cukrzycy nie jest tak dobre, jakbyś tego chciał.
• Bądź cierpliwy. Okres dojrzewania jest trudny dla Was wszystkich. Pamiętaj, że to mija….

Piśmiennictwo: Martin Silink, Piotr Fichna "Cukrzyca wieku dziecięcego i okresu dojrzewania" wydanie Pediatria Praktyczna, Poznań 1997

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.