Każdy chory powinien mieć swój „niezbędnik” konieczny do codziennej kontroli cukrzycy. A więc: paski testowe do glukometru, zapas igieł, insulinę (należy ją przechowywać w chłodnym miejscu, najlepiej w lodówce), leki przeciwcukrzycowe (jeżeli takie są stosowane).
Trzeba też ściśle przestrzegać godzin przyjmowania leków, insuliny i spożywania posiłków o określonej wartości energetycznej.
Dieta powinna być zmodyfikowana w zależności od intensywności wysiłku fizycznego. Wysiłek fizyczny powoduje obniżenie poziomu cukru we krwi i wymaga dodatkowej porcji węglowodanów.
Stres czy zwiększony wysiłek mogą doprowadzić do hipoglikemii. Dobrze wyszkolony pacjent z reguły wie, jak temu zapobiec. W pewnych okolicznościach może się zdarzyć ciężkie niedocukrzenie, to jest z utratą świadomości. Może ono stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia chorego, a także nierzadko zagrożenie dla otoczenia, jeśli zdarzy się np. pilotowi czy zawodowemu kierowcy. Silne niedocukrzenie wymaga natychmiastowej pomocy.
Kiedy osoba z cukrzycą źle się czuje i podejrzewa, że ma niedocukrzenie, a nie może zmierzyć poziomu cukru, powinna zjeść coś słodkiego, np. kawałek czekolady, wypić szklankę soku, dobrze osłodzoną herbatę. Chory na cukrzycę leczony insuliną powinien być zaopatrzony w pracy w glukagon (hormon ratunkowy), a o potencjalnym zagrożeniu hipoglikemią poinformować otoczenie. W przypadku utraty świadomości w miejscu pracy chory powinien otrzymać glukagon w zastrzyku. Po odzyskaniu świadomości należy chorego nakarmić i dać mu czas na dojście do siebie. Jeśli po wstrzyknięciu glukagonu w ciągu 10 minut chory nie odzyska przytomności, trzeba wezwać pogotowie. Ciężka hipoglikemia – poniżej 2,2 mmol/l (40 ml/dl) wymaga natychmiastowej hospitalizacji.
Bransoletka
Do stałego noszenia na ręce. Zawiera imię, nazwisko, informację, na jaki typ cukrzycy choruje jej posiadacz, a także numer telefonu kontaktowego do bliskich.
Cukierki
Zjedzenie czegoś słodkiego chroni przed hipoglikemią (niedocukrzeniem), które objawia się nagłym osłabieniem, drżeniem wewnętrznym, mrowieniem warg czy zawrotami głowy.
Glukometr
Aparat do badania stężenia glukozy we krwi. Wyposażony jest w nakłuwacz, wymienne igły i paski testujące. Kroplę krwi z opuszki palca lub przedramienia umieszcza się na pasku, a na dużym, wyraźnym wyświetlaczu pojawia się wynik.
Wstrzykiwacz insuliny
Jednorazowy zawiera określoną dawkę insuliny – po wstrzyknięciu wyrzucasz go do kosza. Pen (np. NovoPen) jest wielokrotnego użytku i zawiera wymienne wkłady z dawką insuliny ustaloną przez lekarza.
Pompa insulinowa
Zapewnia wyrównany poziom glukozy we krwi przez całą dobę, dozując insulinę w odpowiednim czasie i w ustalonej dawce. Można ją nosić w kieszeni lub przy pasku do spodni. Dzieci do 10 lat mogą dostać pompę bezpłatnie, składając wniosek do fundacji Jurka Owsiaka
Paski testowe do pomiaru stężenia ciał ketonowych we krwi
Ciała te mogą pojawić się, gdy stężenie cukru przekracza 250 mg/dl. Pozwala to zapobiec kwasicy ketonowej (szczególnie przydatne dla ciężarnych z cukrzycą i diabetyków stosujących pompę insulinową).
Ciśnieniomierz
Konieczny, bo cukrzyca często współwystępuje z nadciśnieniem. Zbyt wysokie ciśnienie uszkadza zaś ściany naczyń krwionośnych. Ciśnieniomierz zakłada się zawsze na tę samą rękę. Pomiar należy wykonywać rano i wieczorem, przed jedzeniem.
autor: Aleksandra Barcikowska (miesięcznik „Zdrowie”)
* Autor: BS
* Źródło: Super Express
