Szybkie jej wykrycie pozwoli zapobiec groźnym powikłaniom. Dlatego warto przynajmniej raz w roku badać stężenie glukozy we krwi.
Jest to bardzo proste badanie, tymczasem tak wiele może od niego zależeć. Niezależnie od wieku poziom cukru we krwi muszą sobie regularnie mierzyć także osoby z tzw. grupy ryzyka: otyłe lub z nadwagą, mało aktywne fizycznie, cierpiące na nadciśnienie tętnicze, ze stwierdzonym zbyt wysokim poziomem cholesterolu we krwi, nie tolerujące glukozy, mające w rodzinie – obecnie lub w prze szłości – chorych na cukrzycę.
Wyróżnia się dwa typy cukrzycy: pierwszy, dotykający około 10 proc. wszystkich diabetyków, oraz drugi, na który choruje pozostałych 90 procent pacjentów.
- Do cukrzycy typu pierwszego dochodzi na skutek autoimmu nologicznego uszkodzenia komórek trzustkowych, w efekcie czego przestają one wydzielać insulinę – tłumaczy Wanda Urbańska, kierownik Wojewódzkiej Przychodni Diabetologicznej WCM w Opolu, konsultant wojewódzki ds. diabetologii. – Dlatego pacjenci muszą ją sobie systematycznie wstrzykiwać od momentu wykrycia u nich choroby.
Kiedyś cukrzyca typu pierwszego dotykała głównie dzieci i ludzi młodych do 18.-20. roku życia. Obecnie wiek już nie jest decydujący. Choroba może ujawnić się później. Wykrywa się ją też u starszych osób.
Z kolei do cukrzycy typu drugiego dochodzi z powodu insulinoodporności. Organizm otrzymuje odpowiednią ilość tego hormonu, ale ma kłopoty z jego przetwarzaniem. A w efekcie – z utrzymaniem odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Jest on podwyższony lub niebezpiecznie wysoki.
Cukrzyca typu drugiego może długo rozwijać się podstępnie, nie dając żadnych objawów. Skutek tego jest taki, że wielu chorych rozpoczyna leczenie dopiero wtedy, gdy rozwiną się u nich groźne powikłania.
Dlatego tak dużą wagę przywiązuje się do kontrolnych badań poziomu stężenia glukozy we krwi. Po zwala to już wstępnie ocenić ryzyko zachorowania na cukrzycę, a jeśli zostanie ona szybko wykryta, można wtedy odpowiednio szybko podjąć leczenie i zapobiec poważnym powikłaniom.
- U osób chorych zarówno na cukrzycę typu pierwszego, jak i drugiego podstawą leczenia jest racjonalna dieta – podkreśla dr Wanda Urbańska. – Polega ona na ograniczeniu wielkości posiłków, nieobjadaniu się i zachowaniu proporcji między produktami, czyli: niedużo tłuszczów, trochę węglowodanów, dużo warzyw, nieco owoców. Kolejnym krokiem jest zmniejszenie wagi ciała i wzmożenie aktywności fizycznej. Jeśli chodzi o leki, to większość pacjentów z cukrzycą typu drugiego stosuje preparaty doustne. U części z nich wprowadza się leczenie doustne oraz insulinę, a czasem – samą insulinę.
Należy pamiętać, że leczenie cukrzycy nie polega na wstrzykiwaniu insuliny czy zażywaniu leków, tylko na uzyskaniu dobrego wyrównania poziomu cukru. To jest pewna gwarancja, że nie dojdzie do powikłań.
www.nto.pl
