Rozpoznanie cukrzycy typu 1 zwykle jest łatwe, występują bardzo nasilone objawy takie jak : silne pragnienie, częste oddawanie zwiększonych ilości moczu, gwałtowna utrata masy ciała które mogą prowadzić do rozwoju śpiączki . W badaniach laboratoryjnych występuje znacznie podwyższony poziom cukru we krwi oraz obecność cukru w moczu.
Rozpoznanie cukrzycy typu 2 jest znacznie trudniejsze, objawy mogą być trudno uchwytne i długo nie budzą podejrzeń chorego ( szacuje się, że prawie połowa chorych na cukrzycę typu 2 nie jest świadoma swojej choroby ). Typowe objawy są następujące: utrata wagi, zmęczenie, częste oddawanie moczu, wzmożone pragnienie, infekcje skórne ( grzybice, czyraki ), uczucie suchości w jamie ustnej, świąd sromu czy zaburzenia widzenia. Należy zaznaczyć, że u pewnej grupy chorych nie występują żadne objawy choroby pomimo utrzymujących się wysokich wartości poziomu cukru.
Potwierdzeniem rozpoznania cukrzycy jest pomiar cukru (glukozy) we krwi. Stężenie cukru wyraża się w liczbie miligramów glukozy na decylitr ( mg/dl lub mg% ) lub milimoli glukozy na litr ( mmol/l ). Ażeby przeliczyć wynik z mmol/l na mg/dl , należy pomnożyć ilość mmoli przez 18 ( np. 10mmol/l x 18 = 180mg/dl ).
Cukrzycę można rozpoznać jeżeli:
|
Na podstawie doustnego testu obciążenia glukozą (OGTT) możemy rozpoznać jeszcze dwa stany nieprawidłowego metabolizmu węglowodanów, a mianowicie upośledzenie tolerancji glukozy (IGT=Impaired Glucose Tolerance) oraz upośledzenie glikemii na czczo (IFG=Impaired Fasting Glycaemia). Wartości liczbowe charakterystyczne dla rozpoznania IGT są następujące : glikemia na czczo >= 110, glikemia 2 godziny po obciążeniu 75g glukozy >= 140mg% < 200mg%. Rozpoznanie natomiast IFG możemy postawić jeżeli glikemia na czczo >= 110mg% natomiast =< 140mg% dwie godziny po obciążeniu 75g glukozy. Zarówno IGT jak i IFG nie wymagają terapii farmakologicznej, natomiast konieczne jest leczenie dietetyczne oraz wysiłkiem fizycznym
źródło http://www.zdrowie.med.pl/
