Zdaniem diabetologów, wysiłek fizyczny w postaci zaplanowanych kontrolowanych ćwiczeń może odegrać pozytywną rolę w zapobieganiu powikłań cukrzycy
Aktywność fizyczna niezbędna jest dla zdrowia każdego człowieka. Przyczynia się do utrzymania właściwej masy ciała i zapobiega wielu chorobom. Z kolei kontrolowany i zaplanowany wysiłek połączony z dietą jest podstawą leczenia cukrzycy typu 2, a w typie 1 doprowadza do zmniejszenia ilości przyjmowanej insuliny i zapobiega rozwojowi powikłań.
Przed rozpoczęciem danej aktywności fizycznej niezbędna jest wizyta u lekarza, który razem z pacjentem ustali optymalny zakres wysiłku i plan ćwiczeń. Będzie to zależało od: aktualnego stężenia cukru, cholesterolu i trójglicerydów we krwi, ciśnienia tętniczego krwi, otyłości lub jej braku, stężenia glikozylowanej hemoglobiny, ogólnej sprawności fizycznej i wydolności układu krążenia. Najczęściej zalecane przez diabetologów są sporty i ćwiczenia dynamiczne, w przeciwieństwie do niepożądanych wysiłków statycznych, takich jak np. dźwiganie ciężarów. Można więc biegać, pływać, tańczyć, grać w piłkę czy po prostu spacerować. Wszystko zależy od indywidualnych upodobań chorego. Nie trzeba przez cały czas trzymać się jednego rodzaju ćwiczeń. Przeciwnie, zalecane jest jak największe urozmaicenie.
Kontrolowany wysiłek ma swoją wartość, jeśli odbywa się regularnie. Program minimum obejmuje ćwiczenia przynajmniej trzy razy w tygodniu po 30 minut dziennie. Każdy trening trzeba rozpocząć rozgrzewką, na którą składają się proste ćwiczenia rozciągające, np. skłony, wymachy, przysiady. Zwiększa to nie tylko efektywność dalszych ćwiczeń, lecz także zapobiega szczególnie niebezpiecznym dla chorych na cukrzycę urazom, głównie stóp. Nie należy też przesadzać w intensywności aktywności fizycznej. Aby stwierdzić, czy wysiłek fizyczny nie jest za duży, należy mierzyć tętno. Nie powinno ono przekraczać 140 uderzeń na minutę.
