Jest podstępna i naprawdę niebezpieczna. Nawet osoby, które systematycznie leczą się pod nadzorem diabetologa, muszą się liczyć, że z czasem cukrzyca może doprowadzić do powikłań. Dlatego tak istotne jest nie tylko zapobieganie tej chorobie, ale i regularne badania, gdy już do niej dojdzie.
U każdej osoby powyżej 45 roku życia raz na 3 lata należy przeprowadzić badanie w kierunku cukrzycy, nawet, gdy nie występują objawy cukrzycy, takie jak: zmniejszona masa ciała, zwiększone pragnienie, większe ilości oddawanego moczu, osłabienie, wystąpienie zmian ropnych na skórze, stany zapalne narządów moczowo-płciowych.
Badanie polega na dwukrotnym pobraniu w kolejnych dniach próbki krwi w celu oznaczenia poziomu glukozy. Krew pobiera się na czczo (8-14 godzin od ostatniego posiłku).
Według zaleceń PTD (Polskie Towarzystwo Diabetologiczne) na 2011 r prawidłowa glikemia na czczo wynosi 60-99 mg/dl (3,3-5,5 mmol/l).
Jeżeli poziom glukozy będzie wyższy, 100-125 mg/dl, oznacza to, że nasza glikemia nie jest prawidłowa i musimy rozpocząć profilaktykę p/cukrzycową.
Poziom glukozy we krwi równy lub większy 126 mg/dl (7,0 mmol/l) oznacza cukrzycę.
Poziom glukozy we krwi możemy również oznaczyć w próbce krwi pobranej niezależnie od czasu ostatniego posiłku, czyli o dowolnej porze dnia. Mówimy wtedy o tzw. Glikemii Przygodnej. Jeżeli jest równa lub większa niż 200 mg/dl (11,1 mmol/l) i występują objawy hiperglikemii takie jak wielomocz, osłabienie, wzmożone pragnienie – oznacza cukrzycę.
Lekarz może zlecić doustny test tolerancji glukozy, podczas którego pobierana jest krew w 120 minucie. Tu również wynik równy lub większy niż 200 mg/dl oznacza cukrzycę.
Podwyższony poziom glukozy we krwi oprócz ostrych powikłań prowadzi do wystąpienia poważnych powikłań odległych w czasie. Są to mikroangiopatie (retinopatia. nefropatia, neuropatia), makroangiopatie (choroba niedokrwienna serca i jej powikłania, udar mózgu, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych), zmiany skórne i powikłania ze strony układu kostno-stawowego.
W mikroangiopatiach występuje zwężenie ściany małych naczyń krwionośnych oczu i nerek, a także upośledzone ukrwienie neuronów, co powoduje ich niedotlenienie i uszkodzenie funkcji.
Makroangiopatie dotyczą zmian miażdżycowych naczyń krwionośnych średnich i dużych.
Mikroangiopatie:
Retinopatia cukrzycowa
Siatkówka oka jest delikatną tkanką, dlatego też bardzo reaguje na wszelkie zmiany w ukrwieniu. Jeżeli przepływ krwi jest zaburzony, siatkówka staje się niedotleniona, źle odbiera światło z otoczenia i źle przekazuje obrazy do mózgu. Ponadto kruche naczynka mogą pękać, powodując krwotoki w oku.
W cukrzycy można stracić wzrok. Wysoki poziom cukru powoduje uszkodzenie drobnych naczyń w siatkówce oka, zaczynamy najpierw gorzej widzieć (zamglone widzenie), a potem upośledzenie widzenia jest tak duże, że prowadzi do ślepoty. Aby nie dopuścić do wystąpienia zmian, należy regularnie chodzić na coroczne wizyty kontrolne do lekarza specjalisty – okulisty. Lekarz zbada dno oka, dzięki czemu może wykryć zmiany w naczyniach siatkówki oka oraz nerwu wzrokowego, dlatego ważny jest systematyczny pomiar glikemii na czczo i po posiłkach.
To właśnie wysoki poziom cukru we krwi powoduje zagęszczanie oraz upośledzenie jej funkcji w organizmie, działa toksycznie na nerwy i naczynia krwionośne.
W czasie badania dna oka lekarz okulista (nie optyk) wkrapla do oka lek rozszerzający źrenicę, co pozwala na dokładne obejrzenie dna oka. Badanie jest bezbolesne, należy tylko pamiętać, aby bezpośrednio po badaniu nie prowadzić pojazdów mechanicznych, ponieważ występują przejściowe zaburzenia ostrości widzenia oraz prawidłowych odległości. Najlepiej będzie jeżeli na badanie dna oka udamy się z osobą towarzyszącą, która odprowadzi nas do domu.
Opisane powyżej powikłanie nazywamy retinopatią cukrzycową.
Tekst: House Domowa Opieka
