Reakcja gorączkowa jest zjawiskiem filogenetycznie starym (mogącym liczyć nawet 600 milionów lat), zachowanym nie tylko u gatunków stałocieplnych.
Skłonność do występowania gorączki szczególnie nasilona u diabetyków rozpoczyna mechanizm błędnego koła. No to po kolei. Wzrost stężenia cukru we krwi upośledza mechanizmy odpornościowe i stąd właśnie w sprzyjających warunkach u tych pacjentów skłonność do infekcji, a więc gorączki. W takich okolicznościach zostają i słusznie, uruchamiane mechanizmy obronne u każdego człowieka co wprawdzie pozwala na podjęcie walki z infekcją, ale u diabetyków jakby dodatkowo i zupełnie niepotrzebnie znacznie zmniejsza siłę przebicia próbującej nieskutecznie wtedy obniżać poziom cukru we krwi zadziwionej i biegającej chaotycznie insuliny. I pomimo tych starań nie dość, że biedny, bo gorączkujący człowiek jest chory na cukrzycę, to musi ratować się jeszcze przy pomocy dodatkowego lekowego wsparcia z zupełnie nieoczekiwaną hiperglikemią.
Gorączka
Jest to stan podwyższenia temperatury wewnętrznej ciała do poziomu przekraczającego zakres jej prawidłowych dobowych zmian przy sprawnie działającej termoregulacji ustrojowej. Pomimo subiektywizmu tej definicji potrafiono już w miarę dokładnie określić maksymalną wartość temperatury ciała, powyżej której mamy do czynienia z gorączką albo z hipertermią.
Najczęstszą przyczyną gorączki są zwykle choć nie tylko wirusowe infekcje dróg oddechowych, przewodu pokarmowego i układu moczowego.
Gorączka uznawana jest obecnie za fizjologiczną odpowiedź organizmu prowokowaną przez różnorodne pirogeny egzogenne zwłaszcza wirusy, bakterie i ich toksyny, alergeny, kompleksy immunologiczne.
źródło http://www.magazynpen.com.pl
…
