70-latek turysta na rowerze przejechał 26 tysięcy kilometrów. Od sześciu lat jeździ rowerem po Europie. Wcześniej sam wyleczył się z cukrzycy.
Kurier Hajnowski: Wygląda Pan na zaledwie pięćdziesiąt kilka lat.
Leontijs Romanovskis: Zatrzymałem swoje starzenie się. Dalej się nie starzeję. Dziewczynom z wydziału promocji i współpracy z zagranicą powiatu podarowałem swoją pracę "Priczyny starenija…”. Opracowałem zachorowania rakowe. Wszystko jest opisane, wiele lat pracowałem nad tym. Kiedyś cierpiałem na cukrzycę. I wyleczyłem się.
Jak Pan się wyleczył?
– Piłem ocet z wodą. Oczyściłem organizm ze złogów mineralnych. Beta-cząsteczki, które produkują insulinę pokrywają się minerałami, stąd nie mogą dostarczyć insuliny organizmowi. To jest cukrzyca. Jeśli wyzwolimy je od minerałów, znowu zaczną produkować insulinę, rozprowadzać ją do organizmu. I człowiek staje się w pełni zdrów.
Skąd pomysł, żeby jeździć rowerem po Europie?
– Gdy mocno chorowałem na cukrzycę, nawet nie mogłem myśleć, że zdołam jeździć po Europie. Jednak zacząłem się zastanawiać dlaczego u mnie pojawiła się cukrzyca? Dlaczego nie chorują wszyscy ludzie, a tylko niektórzy? Znalazłem przyczynę i wszystko opisałem. Odkryłem czym się leczyć. Leczyłem się przez półtora roku i okazało się, że nie mam cukrzycy. Wraz z nią odeszły wszystkie choroby starcze. Mam siedemdziesiąt lat, a czuję się młody jakbym miał osiemnaście. W tym roku przejechałem na rowerze cztery tysiące kilometrów, a teraz już jadę piąty tysiąc kilometrów.
Kiedy zaczął Pan podróże rowerowe?
– Podróże po Europie na rowerze zacząłem w 2005 roku, czyli jeżdżę już szósty rok. W tym czasie przejechałem dwadzieścia tysięcy kilometrów. Co prawda nie na jednym rowerze, ale na dwóch. Jeden mi ukradli. Musiałem kupić drugi.
Są takie kraje w Europie, w których Pan jeszcze nie był?
– Oj, dużo jeszcze. W Europie byłem w jedenastu krajach, a jeszcze ich dużo zostało. Nie byłem w Belgii, Holandii, Hiszpanii, a Portugalię też chcę zwiedzić. W Norwegii byłem i Szwecji, ale w Finlandii jeszcze nie. Ale będę. Zdrowie mam dobre.
W Polsce jest Pan pierwszy raz?
– Nie. Jestem u was po raz trzeci.
Ale Hajnówkę odwiedza Pan pierwszy raz?
– W Hajnówce jestem pierwszy raz. Przyjechałem tu z powodu Puszczy Białowieskiej. Chcę zobaczyć żywego żubra, zrobić mu zdjęcia. Zaraz tam pojadę i poszukam żubra.
Rozumiem, że w dzień można jechać, a nocą?
– Nocą śpię. Mam namiot. Jeśli pada deszcz, zatrzymuję się na przystankach autobusowych. Wejdę pod daszek, są tam ławki.
Nie jest Panu smutno podróżować samemu?
– Jakże może być smutno, kiedy dokoła pełny entuzjazm? Gdy jadę, wszystko mnie interesuje, oglądam robię zdjęcia. Mam wiele tysięcy zdjęć. Wszystko mnie inspiruje.
Będzie z tego książka?
– Z czasem tak. Teraz zbieram informacje. Na pewno będę pisał, bo mnie bardzo dużo rzeczy interesuje. Napiszę też o tym, jak nauczyłem się medycyny.
Kim Pan jest z zawodu?
– Mam różne profesje. Byłem mechanikiem samochodowym i na morzu pracowałem. I w kopalni byłem, wydobywałem węgiel. Wszędzie byłem, w całej Rosji i na Dalekim Wschodzie. Lubię podróżować i swoje zawody też przemieszczałem. Mój główny zawód, to "szukać, badać problemy medyczne”. Całe życie szukam, dlaczego ludzie umierają młodymi z powodu cukrzycy, astmy, raka.
A od nadciśnienia też?
– Nadciśnienie powstaje od złogów mineralnych. Za dużo minerałów w organizmie i pojawiają się choroby kardiologiczne. Ja też miałem złe ciśnienie, a teraz jak u sportowca. Oczyściłem organizm octem z wodą. Pięćdziesiąt mililitrów octu, takiego jaki sprzedają w waszych sklepach, dziesięcioprocentowego, na litr wody. Taką wodę piłem i teraz także piję. Oczyszcza organizm i mam zdrowie super. Przeżyję do stu lat i dalej. Takie mam nastawienie. Serce pracuje wzorowo, jak u sportowca.
Ile dziennie kilometrów Pan pokonuje?
– Jadę sto kilometrów na rowerze i jeszcze wózek taszczę. Łączna masa sto kilogramów. I ja sto kilo, czyli razem dwieście kilogramów. I proszę, moje serce dźwiga te dwieście kilogramów. Tak żyję. Ciekawie.
Pan waży sto kilogramów? Taki szczupły?
– Tak. Mięśnie dużo ważą. Cały czas jestem w ruchu.
U nas mężczyźni są raczej brzuchaci.
– Z brzuchami są mężczyźni, ale także kobiety. Jednak kobiety z dwóch powodów. Pierwszy to ciąża, a drugi, nieprawidłowości życia. Tłuszcz się odkłada, bo człowiek dużo je, a mało się wysila. To sprzyja chorobom. Od nadwagi powstaje większość chorób. Dlatego uznaję zasadę: jeść tyle, aby można było żyć, a nie żyć, żeby jeść. Kiedy będzie właściwa proporcja, żeby jeść tyle, by żyć. Wtedy brzucha nie będzie. Człowiek będzie zadowolony z życia, będzie mógł podróżować. A przecież ja też nie mogłem. Miałem cukrzycę, byłem otyły. Kiedy pozbyłem się tłuszczu, wyswobodziłem się od cukrzycy, pojawiło się zdrowie i jadę. Zatrzymałem swoje starzenie. Ocet i woda nie daje człowiekowi starzeć się. Oczyszcza organizm. Teraz mam siedemdziesiąt lat, a nikt mi tyle nie daje.
Jak na Pana podróżowanie zapatruje się żona, dzieci?
– Nie mam żony. Jestem sam. Nie ma problemu. Mam córkę, ale ona ma swoją rodzinę. Jestem swobodny niczym wiatr. Siła jest, zdrowie jest. Tylko zimą jestem w domu. Zimą podróżuję po mapie, patrzę gdzie pojadę w przyszłym roku. 1 kwietnia wyjeżdżam, jeżdżę do października. Prowadzę księgę pamiątkową, żeby pokazać, że rzeczywiście tam byłem. Proszę, na tym pierwszym zdjęciu, wtedy zaczynałem, miałem sześćdziesiąt pięć lat, a teraz siedemdziesiąt. Ten dziennik zaczyna się od 2007 roku. Niestety wcześniejsze zapiski, z 2005 i 2006, ukradli mi. Założyłem więc następny.
www.poranny.pl
