Do wykonania badań powinny nas skłonić nie tylko objawy mogące świadczyć o rozwijającej się chorobie. Poziom cukru we krwi należy badać również wówczas, gdy występuje jeden z tzw. czynników ryzyka.
Są to geny, wiek, płeć, otyłość i nadwaga, siedzący tryb życia, nadciśnienie tetnicze, schorzenia trzustki i wątroby. U takich osób z podwyższonym ryzykiem rozwoju cukrzycy badanie poziomu cukru należy wykonać co najmniej raz w roku niezależnie od wieku.
Grupy ryzyka:
* geny – na cukrzycę chorują częściej osoby, które są blisko spokrewnione z cierpiącymi na to schorzenie
* wiek – im osoba starsza, tym ryzyko zachorowania jest większe. Dlatego po 45. roku życia przynajmniej raz na 3 lata powinno się badać poziom cukru
* kobiety, które urodziły kilkoro dzieci lub rodziły dzieci z wagą powyżej 4,0 kg oraz kobiety, u których w czasie ciąży rozpoznano tzw. cukrzycę ciężarnych.
* Osoby, u których stwierdzono kiedyś podwyższony poziom cukru, ale niewystarczający jeszcze do rozpoznania cukrzycy (tzw. stan przedcukrzycowy).
10 najczęściej zadawanych pytań na temat cukrzycy
Czynnikami ryzyka są także:
* otyłość i nadwaga – prawie 80% chorych na cukrzycę ma nadwagę
* siedzący tryb życia
* nadciśnienie tętnicze (często rezultat niezdrowego stylu życia)
* podwyższony poziom trójglicerydów, niski – dobrego cholesterolu (rezultat złej diety)
* choroba niedokrwienna serca oraz miażdżyca naczyń kończyn dolnych (często skutek palenia). Nie tylko czynne, ale też bierne palenie może podnosić ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 u młodych, dorosłych osób – wykazały badania naukowców z USA. Badali oni prawie 5 tysięcy mężczyzn i kobiet przez 15 lat. Okazało się, że ryzyko nietolerancji glukozy wystąpiło u 22 % palaczy, u 17 % biernych palaczy, a tylko u 12 % niepalących
* schorzenia trzustki i wątroby (częste nadużywanie alkoholu)
* kobiety z tzw. zespołem policystycznych jajników.
U takich osób z podwyższonym ryzykiem rozwoju cukrzycy badanie poziomu cukru należy wykonać co najmniej raz w roku niezależnie od wieku.
