Cukrzyca typu 1 polega na tym, że organizm chorego nie potrafi wytwarzać insuliny lub produkuje ją w małych ilościach. Cukrzyca typu 2 przejawia się tym, że organizm produkuje insulinę, ale nie potrafi jej właściwie wykorzystać.
Osoby, które podejrzewają u siebie cukrzycę typu 1 skarżą się na takie dolegliwości: częste oddawanie moczu, wzmożone pragnienie, bóle wywołane głodem, utrata wagi, kłopoty z widzeniem, drażliwość, nudności, wymioty. Natomiast cukrzyca typu 2 daje takie objawy: przybranie na wadze, bóle, skurcze i drętwienie nóg lub stóp, senność, wrzody, wzmożone pragnienie, infekcje skórne. Wymienione objawy cukrzycy są niepokojące, dlatego gdy tylko się pojawią, warto udać się do lekarza.
Specjalista zaleca wykonanie badania krwi, którego celem jest oznaczenie glikemii na czczo, jeśli wskaźnik przekracza 126 mg/dl, to pacjent cierpi na cukrzycę. Aby potwierdzić tę diagnozę, wykonuje się kolejne badanie. Pacjent musi się do niego odpowiednio przygotować: nic nie jeść przez 8-10 godzin przed badaniem. Badanie to składa się z kilku części. Najpierw pobiera się krew i oznacza się poziom glukozy. Następnie pacjent szklankę wody z rozpuszczoną w niej glukozą i po dwóch godzinach znów pobiera się krew. Cukrzycę stwierdza się, jeśli stężenie glukozy we krwi przekracza 200 mg/dl.
W aptekach są dostępne testy paskowe, które służą do domowego badania stężenia glukozy we krwi. Pacjent specjalnym nakłuwaczem nanosi na pasek testowy kroplę krwi, a potem umieszcza go w specjalnym aparacie. Wynik otrzymuje się po kilku sekundach.
