Korzeń lukrecji zawiera substancje pomocne w leczeniu cukrzycy typu 2 – informują naukowcy z Instytutu Maxa Plancka.
Korzeń lukrecji jest nie tylko surowcem do produkcji cukierków czy włoskiego likieru sambuca. Od dawna doceniane jest jego działanie antyalergiczne, immunostymulujące, przeciwłojotokowe, wykrztuśne, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, moczopędne, antyobrzękowe, redukujące zaczerwienienia, antyoksydacyjne i łagodzące.
Naukowcy z berlińskiego Instytutu Maxa Plancka odkryli, że korzeń lukrecji zawiera również amorfrutyny, które obniżają poziom cukru we krwi i działają przeciwzapalnie. Mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu zaburzeń metabolicznych.
Oprócz lukrecji amorfutyny zawarte są także w owocu krzewu spotykanego w USA, Kanadzie i Meksyku, a zwanego indygowcem krzewiastym (Amorpha fruticosa).
Jak wykazały badania na myszach, amorfrutyny zapobiegają stłuszczeniu wątroby. Ich działanie związane jest z receptorem o nazwie PPARY, który odgrywa ważną rolę w regulacji metabolizmu tłuszczów i glukozy. Wpływ amorfrutyn jest przy tym bardziej specyficzny niż dotychczas znanych leków działających na ten receptor.
Niestety, herbatka czy cukierki z lukrecji nie nadają się do leczenia cukrzycy, ponieważ zawierają zbyt mało substancji aktywnej. Opracowany przez berlińskich naukowców proces ekstrakcji powinien dostarczyć amorfrutyn w stężeniu odpowiednim do celów leczniczych i profilaktycznych.
Źródło: naukawpolsce.pl/ PAP
