„Mamo, czy ja umrę? – to pytanie zadaje wiele maluchów widząc zapłakanych rodziców, którzy właśnie dowiedzieli się, że ich dziecko zachorowało na cukrzycę.
„Tato, a dlaczego ja choruję na cukrzycę? – to już kolejne pytanie, na które trudno odpowiedzieć kilkulatkowi.
Bo co powiedzieć dziecku, które od najmłodszych lat choruje na nieuleczalną chorobę, która na dodatek wiąże się z zakazami, ograniczeniami i codziennym, wielokrotnym zadawaniem bólu podczas mierzenia cukru i robienia zastrzyków?
Dzieci, chociaż nie rozumieją wszystkiego, doskonale zdają sobie sprawę z tego, że stało się coś złego i nieodwracalnego.
Dlatego by pomóc im oswoić się z chorobą, a także by otoczenie, koleżanki i koledzy, małych diabetyków miało szansę zrozumieć, co to właściwe jest „ta cukrzyca” Ogólnopolska Federacja Organizacji Pomocy Dzieciom i Młodzieży Chorym na Cukrzycę przygotowała książeczkę „Życie cukrem pisane”.
Bohaterem tej pierwszej „bajki o cukrzycy” jest kilkuletni Krzyś. Napisała ją laureatka Orderu Uśmiechu Elżbieta Dębska, zilustrowała młoda diabetyczka Dominika Zamarlik. Obie Panie swoją pracę wykonały wolontaryjnie.
Książeczka jest częścią pakietu edukacyjnego, który Federacja przygotowała dla nauczycieli i wychowawców dzieci młodszych.
Pakiety edukacyjne, na które składa się poradnik dla nauczycieli, krótka instrukcja postępowania w stanach nagłych, wzór umowy między rodzicami, a nauczycielami dotyczący podawania insuliny oraz książeczka „Życie cukrem pisane”Federacja wysyłabezpłatnie do przedszkoli i szkół.
Wystarczy napisać na adres biuro@diabetycy.eu
Książeczkę „Życie cukrem pisane” można również pobrać ze strony Federacji www.diabetycy.eu
Warto podkreślić, że publikacja tych niezwykle potrzebnych materiałów była możliwa dzięki dotacji z grantów szwajcarskich.
