Cechuje się podwyższeniem poziomu cukru we krwi i towarzyszącymi zaburzeniami przemiany tłuszczowo-białkowej.
Czynnikami przyspieszającymi rozwój tej choroby są: otyłość, zakażenia, zatrucia, ciąża, choroba trzustki, niektóre zaburzenia endokrynologiczne i marskość wątroby. Choroba ta jest bardzo trudna do wyleczenia, a leczona nieodpowiednio może grozić poważnymi powikłaniami w funkcjonowaniu wielu narządów.
Kuracje ziołowe w przypadku cukrzycy mają działanie tylko pomocnicze, wspomagają głównie działanie farmakologiczne, zwłaszcza przy stałym podawaniu insuliny. Natomiast większe jest ich znaczenie dietetyczne, gdyż w tym przypadku obniżające poziom cukru we krwi działanie niektórych roślin leczniczych, także warzyw i owoców, może wydatnie pomóc w opanowaniu zaburzeń przemiany cukrów w organizmie chorego. Dobre działanie mieszanek ziołowych przeciwcukrzycowych obserwuje się zwłaszcza w przypadkach lekkiej cukrzycy, spotykanej głównie u ludzi starszych, czyli w tzw. cukrzycy starczej.
W początkowych stadiach choroba ta jest stosunkowo łatwa do opanowania i w lekkich jej formach zioła mogą odegrać ważną rolę, oprócz odpowiednich leków.
Do roślin wykazujących działanie przeciwcukrzycowe należą: korzenie i liście pokrzywy zwyczajnej, liście i korzenie mniszka lekarskiego, nasiona kozieradki pospolitej, ziele rutwicy, strąki fasoli zwyczajnej, znamiona kukurydzy, w mniejszym stopniu – ziele dziurawca, liście babki wąsko- lub szerokolistnej oraz surowce zawierające rozpuszczalna krzemionkę tj. ziele rdestu ptasiego oraz skrzypu, kłącze perzu. Z ziół tych można przygotować różne mieszanki, z których sporządza się napary:
Liście mniszka lekarskiego oraz korzenie pokrzywy zmieszać w równych porcjach. Zaparzyć łyżkę ziół szklanką wody, gotować na wolnym ogniu przez 3-5 minut. Przelać do termosu i utrzymywać w cieple, co najmniej pół godziny. Przecedzić, pić po pół szklanki 3-4 razy dziennie przed jedzeniem (pierwsza porcja na czczo).
Strąki fasoli, korzeń i liść mniszka, korzeń pokrzywy, kłącze perzu, znamię kukurydzy, liść babki lancetowatej lub zwyczajnej, ziele dziurawca zmieszać w równych częściach. Sposób przygotowania i stosowania jak podano wyżej.
Bibliografia:
Keville K. Zielona apteka. Rośliny, które leczą i zapobiegają. Wyd. Świat Książki”, Warszawa, 2002.
Kolenda A. Z apteczki babuni. Wyd. ABA, Warszawa, 2002
Krześniak L.M. Apteczka ziołowa. Wyd. „Sport i Turystyka”, Warszawa1988.
Lamer – Zarawska E. Zioła w geriatrii. Wyd. Astrum, Wrocław. 1997.
Szymański A. Domowe leki naturalne. Wyd. Mada, Warszawa, 1996.
linemed.pl