Chorujący od 37 lat na cukrzycę mieszkaniec Lipna źle się poczuł i wezwał pogotowie ratunkowe, które następnie wezwało policję, bo pacjent obrażał załogę…
Lekarz pogotowia ratunkowego zbadał chorego i uznał, że wezwanie karetki było nieuzasadnione. Doktora jednak zbulwersowało zachowanie pacjenta. Uznał, że ten obraża załogę, która przyjechała, by mu pomóc i wezwał policję. Odmówił też pomocy w odnalezieniu leku, ponieważ chory się awanturował i używał wulgarnych słów, a ostatecznie kazał załodze pogotowia wyjść – opisuje zdarzenie Gazeta Pomorska.
Pacjent cierpi na hipoglikemię i twierdzi, że takie nieprzewidywalne, gwałtowne zachowania są w jego stanie możliwe. Przyznaje, że cierpi na zaburzenia depresyjno-lękowe.
Diabetolodzy twierdzą, że istnieje związek pomiędzy cukrzycą a depresją, choć jest bardzo złożony. Specjaliści przeprowadzają badania szukając tych związków. Uczynił to np. Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. WAM w Łodzi.
Autorzy badań wskazują, że depresja często nawarstwia się na cukrzycę i nie jest rozpoznawana, ponieważ objawy częściowo pokrywają się ze sobą.
W odróżnieniu od depresji endogennej o obrazie choroby afektywnej jedno- czy dwubiegunowej, depresja w cukrzycy często jest stymulowana okresami niewyrównania metabolicznego, następnie sama depresja sprzyja pogłębieniu i utrzymaniu się braku wyrównania metabolicznego.
– Stanowi to błędne koło zaburzeń o obrazie „spirali śmierci”, szczególnie u diabetyków w wieku podeszłym – pisze dr Zygmunt Trojanowski w podsumowaniu wyników badań.
Badaniom poddano 100 diabetyków z typem 2 cukrzycy, zgłaszających się do zespołu leczącego cukrzycę, bez koincydencji jakiegokolwiek rozpoznania psychiatrycznego w przeszłości w zakresie zaburzeń mentalnych i emocjonalnych.
Wykazano tu osiowe objawy depresji u 30 proc. cukrzyków, którzy w sposób jawny lub utajony (po zebraniu ukierunkowanego wywiadu) zamanifestowali poważne zaburzenia emocjonalne (w piśmiennictwie od 15 proc. do 43 proc.). Średni czas trwania zaburzeń psychogennych oszacowano na 6-48 miesięcy, bez żadnej formy leczenia.
Specjaliści twierdzą, że bez załagodzenia lub zaleczenia zespołu depresyjnego istnieje nikła szansa na wyrównanie samej cukrzycy. Diabetolodzy zwracają uwagę, że ci chorzy są mniej sprawni i nie potrafią koncentrować się na osiąganiu wyznaczonych przez lekarza celach terapii.
za:Gazeta Pomorska, SA/Rynek Zdrowia
