Uczeni uważają, że metformina może powodować podobną reakcję mysich organizmów jak restrykcyjna dieta, która – jak wiadomo z wcześniejszych badań – spowalnia starzenie się. Czy tak samo środek ten działa na ludzi?
Wiele badań od dawna wskazuje, że wystarczy ograniczyć spożywane kalorie, by żyć dłużej. Musi to być jednak bardzo restrykcyjna dieta, co jest trudne do wprowadzenia w życie. Kto chciałby wiecznie być głodny?
Rafael de Cabo z Narodowego Instytutu Starzenia się w Baltimore w stanie Maryland (USA) szukał leku, który dałby podobny efekt.
Metformina jest jednym z najczęściej przepisywanych środków w terapii cukrzycy typu 2. Wykorzystuje się ją także do leczenia zespołu metabolicznego – gdy oprócz cukrzycy mamy też nadciśnienie i jesteśmy otyli.
Już wcześniej wiadomo było, że ten lek może wydłużać życie prostszych organizmów takich jak nicienie. Próbowano też eksperymentów na muszkach owocowych oraz z udziałem ssaków, ale wyniki były niejednoznaczne.
Tym razem naukowiec podawał myszom w średnim wieku dwie różne dawki metforminy – niższa powodowała wydłużenie życia gryzoni o 5 proc., a także opóźniała moment, gdy myszy zaczynały chorować na dolegliwości związane z wiekiem. Co ciekawe, wyższa doza działała odwrotnie – była toksyczna i skracała zwierzętom życie. – To bardzo obiecujące badania, ale potrzebują potwierdzenia w doświadczeniach z udziałem ludzi – mówił BBC Rafael de Cabo.
Nie wiadomo, w jakim stopniu badania na myszach przekładają się na ludzi. Ale pewne jest, że mamy podobne mechanizmy sterujące naszą fizjologią, także procesem starzenia się.
Metformina jest stosowana w lecznictwie od 1957 roku. Obniża poziom glukozy we krwi. Wykazuje działanie antyagregacyjne i obniża stężenie trójglicerydów cholesterolu w osoczu. Powoduje niewielki spadek masy ciała. Lek ma też działanie antynowotworowe. Wykazano, że w grupie osób z cukrzycą stosujących metforminę umieralność z powodu nowotworów jest mniejsza, niż u osób z cukrzycą leczonych np. insuliną. Mechanizm tego działania nie jest do końca znany. Najwyraźniej lek ma jeszcze inne tajemnice, które miejmy nadzieję odkryją naukowcy.
Szczegóły pracy opublikowało pismo "Nature Communications".
tekst: http://wyborcza.pl
